Роднае сяло Сенненскага раёна размешчана на беразе штучнага возера. Вадаём узнік у 1950-х, калі пры будаўніцтве Багушэўскага рыбагадавальніка запрудзілі рэчку Чарнічанку. Да 1964 года вёска мела іншую назву – Дзяругі. Старэйшыя жыхары суседніх населеных пунктаў працягваюць называць тутэйшых месцічаў па-старынцы – дзеружане.

В канун главного зимнего праздника корреспондент «ВВ» нашла на карте Витебской области деревню, название которой созвучно символу 2020 года, и отправилась туда, чтобы вывести формулу успеха для наших читателей, соединив восточную мудрость с вековым опытом белорусской глубинки.

Появившаяся вывеска с надписью «Индыково» на окраине Витебска в районе улицы Лазо переполошила многих горожан: неужели они уже не жители областного центра?

У сённяшнім спісе населеных пунктаў Віцебшчыны ўдалося знайсці толькі адну назву, звязаную з сімвалам 2019 года па кітайскім календары – свіннёй. Раней такіх вёсак было больш. Адны зніклі, іншыя ў свой час перайменавалі. Напрыклад, у сямі кіламетрах ад Кабаноў ёсць урочышча Парасятніца, у ваколіцах якого шмат ягад і грыбоў. Тут быў аднайменны населены пункт, які ў 1930-х стаў Новааляксееўкай. У вайну яго спалілі акупанты.

Пабываць у вёсцы з назвай, якая нагадвае ці не найбольш распаўсюджаную мянушку верных сяброў чалавека, выпала ў самы кароткі дзень 2017-га. Зрэшты, яна маленечкая – адна жылая хата, з паўдзясятка «дачных» і, як паведамляе дакументальная хроніка «Памяць. Лёзненскі раён», непадалёк ад могілак – брацкае пахаванне савецкіх воінаў, загінуўшых пры вызваленні гэтых мясцін. Любоў Маркава з Маргошай

Відзы сустрэлі шумным базарам. На цэнтральнай плошчы аграгарадка пакупнікі хадзілі паміж гандлёвымі радамі з харчовымі і прамысловымі таварамі. Чэргі стаялі да машын з прадукцыяй глыбоцкіх мясакамбіната і камбікормавага завода, каўбаснага цэха  мясцовага СВК “Маяк Браслаўскі”, са свежай рыбай і мясам  ад пастаўскіх вытворцаў. Ажыўлены рух, гучныя размовы,  торг па змяншэнні кошту...