У сённяшнім мітуслівым рытме жыцця  нам не стала  хапаць часу нават на сябе, а не тое,  каб  бачыць праблемы сваякоў, знаёмых, суседзяў… А калі заўважаем і хацелі б дапамагчы, зноў жа адкладваем, чакаем, калі выдасца вольны час зрабіць добрую справу. Здараецца, спазняемся, ад гэтага адчуваем няёмкасць, але хутка знаходзім сабе апраўданне…   Знайшлі яго і сваякі Сяргея – асаблівага хлопца, якім дабрыні да пляменніка хапіла роўна на паўгода. Далей маладога чалавека чакаў лёс утрыманца ў лепшым выпадку  псіханеўралагічнага дыспансера. Але пра ўсё па парадку.